Chart szkocki jakiego dziś znamy, ma swój początek w rasach dawnych psów celtyckich. Był on ulubieńcem przywódców klanowych w Szkocji. Król Jakub VI przekazał nawet dziesięć osobników tejże rasy w prezencie do Danii. Zastosowanie tych psów nie odbiegało od zastosowań innych chartów. Służyły one ówczesnej ludności głównie do polowań na jelenie. Na przełomie XVIII i XIX wieku rasa ta była bliska wyginięcia.
Powodem tego było karczowanie lasów co w sposób oczywisty zmniejszało możliwości polowań a przy okazji zapotrzebowanie na te psy. Kolejnym powodem wymierania tej rasy był też rozwój broni myśliwskiej. Na szczęście udało się je odratować głównie dzięki staraniom poety Waltera Scotta. Człowiek ten skutecznie promował wymierająca rasę dzięki czemu przetrwała ona do dziś. Pies ma barwę szaro-błękitną. Posiada szorstką sierść. Z charakteru psy te są przyjacielskie, jednakże w okresie młodości jeśli nie poświęca się im odpowiedniej uwagi mogą doprowadzić do zniszczeń. Nie są one polecane jako psy stróżujące, gdyż są po prostu mało czujne.
